Column Margriet: Telefoonterreur, bestaat dat?
Het blijft een beetje vechten tegen de bierkaai, maar zoals het spreekwoord zegt, de aanhouder wint. Ik hoor niet helemaal goed maar met hoortoestellen lukt het me aardig, maar zoals vele slechthorende en dove mensen heb ik een bloedje hekel aan de telefoon.
Telefoneren met de speaker van je mobiel precies op de ontvanger is heel onhandig. Gelukkig hebben de ontwikkelaars daar wel een goede oplossing voor. Tegenwoordig kan je bellen met bluetooth en komt het rechtstreeks op je apparaten binnen. Alleen moet ik nog een paar jaar wachten. Want die heb ik nog niet. Ik heb een mobiele ringleiding en daarmee gaat het aardig goed hoor. Maar dat ding heb ik niet de hele dag omhangen. Vroeger wel, toen ik nog werkte was ik er afhankelijk van. Maar sinds ik niet meer werk gaat die telefoon ook niet zo vaak. Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik van het appen en mailen ben, en dan nog liever FaceTime dan de telefoon.
Fictief nummer
Maar goed organisaties willen mijn telefoonnummer. Als je iets op internet invult dan moet daar een telefoonnummer bij. Anders kan je niet verder. Nu ben ik creatief en zet 0612345678 in. Maar dat hebben ze door dus wordt dat niet altijd geaccepteerd. Dan maar 0612345687, en hoop ik dat niemand dat nummer heeft. In het tekstblokje schrijf ik direct dat het telefoonnummer fictief is en dat ze dus niet moeten bellen en ik leg uit dat ik niet goed hoor. Het werkt wel hoor, soms, heel soms krijg ik dus een keurige mail.
Maar bestaande organisaties die bij mij bijvoorbeeld klusjes komen doen hebben mijn nummer wel gekregen van de verhuurder en dan laat ik de telefoon afgaan. Voor ik mijn ringleiding om heb is het sowieso voorbij. In mijn voicemail leg ik uit dat ik blij word van een appje of mail (en natuurlijk geef ik mijn mailadres.) Echter denk ik dat niet iedereen even goed hoort, zonder dat ze doof of slechthorend zijn. Want ze blijven bellen… en ik blijf hopen op een mail of appje. Maar stel ik weet dat ik gebeld ga worden loop ik braaf met mijn ringleiding om, ik doe niet zo moeilijk. Grappig is dat je vaak wel alles via internet kan regelen en als er niets niet goed gaat kan je bellen naar…..tja.
Toegankelijkheid bij gemeenten
Overigens is het als dove of slechthorende moeilijk om zichtbaar te zijn. Sinds alle gemeenten druk zijn met toegankelijkheid zie ik dat er veel verbeterd is en wordt gedaan voor mensen met een zichtbare handicap. Bijvoorbeeld in een rolstoel of blind. En het is natuurlijk geen afgunst van mij, want ik vind het zo belangrijk dat je zelfstandig kan leven en diverse gebouwen toegankelijk zijn.
Ik zie nog weinig zaken veranderen voor slechthorenden. Vaak moet je aan een balie je verhaal doen met allerlei geluiden om je heen, concentreren is een vak. Door Corona zijn nu ook nog wat extra spatschermen neergezet, en dat is logisch maar draagt niet bij aan de verstaanbaarheid, laten we het maar niet over de mondkapjes hebben. Maar goed, terug naar het telefoneren.
Meezingen met de ringleiding
Soms hebben mensen ook geluk want ik luister graag naar muziek, ook als ik er met de scootmobiel op uit ga, en dan heb ik met veel plezier mijn ringleiding om. Als je dan belt dan neem ik direct op. Is dat niet gevaarlijk hoor ik je zeggen? Nou weet je, alles wat achter mij gebeurt hoor ik eigenlijk niet. De ontvangers van je hoortoestel zijn naar voren gericht. Dus kijk ik altijd heel goed in mijn spiegels. Zelfs als ik in de bossen luidkeels met een lied meezing houd ik in de gaten of er niemand aan komt. Maar dat is dan meer omdat ik dan wijselijk mijn mond houd… stel je voor zeg…. Tegenwoordig is het niet meer vreemd dat je ineens begint met praten omdat de telefoon gaat. Nu heeft iedereen een of twee oortjes in en de mobiel in hun zak. Dat was wel anders toen ik mijn eerste Nokia had met een halslus. Dan keken mensen mij aan alsof ik gek was. Ach de schaamte ben ik allang voorbij hoor.
Voor mij blijft de vraag meer en meer, hoe krijg ik het voor elkaar dat mensen mijn voicemail echt beluisteren en vooral niet meer bellen… ik moet me daar maar eens op bezinnen. Misschien moet ik roepen ‘Bingo, u heeft een prijs gewonnen!’ of zo en dan een bericht. Of ‘Op het einde van dit bericht krijgt u een nummer waar ik wel bereikbaar op ben’… En dan maar hopen dat ze begrijpen dat ze natuurlijk geen ander nummer krijgen maar het bericht begrijpen dat ik de telefoon niet oppak. Mmmmm… blijft een uitdaging.
Misschien heb jij een lumineus idee?
Gerelateerde artikelen
Column Lotteke: De keuze is reuze
Lees artikel: Column Lotteke: De keuze is reuze
Reacties
Ik ken je probleem,als de telefoon gaat zeg ik verst aan telefoon niets.en dan tatatatatatatatatat het blijft doorgaan mevr. mijnheer ik zei ik versta aan telefoon niets TATATAT enz. Dus geef ik soms het nul 6 nummer van mijn partner…rn lrg op
Al geef je overal op elk bericht aanik kan geen telefoon aannemen ik versta niets..mijn EMail is…TATATTA.
Alsik bij een instelling moet zijn heb ik al opgeschreven wat ik kom doen en wat mijn vraag is…….vaak gaat dat goed en krijg ik op een papiertje antwoord.
We hebben zoals mijn KNO art een handicap die niemand ziet..en als je in een gezelschap zegt u moet naar mij toe pratenis ook dat na 2 minuten vergeten en spreekt ieder door elkaar heen.
Ik probeer soms via mijn tablet en dan AVA inschakelen mee te kunnen praten .. weet iemand of je AVA vergoed kan krijgen via Verzekering .???
ik wens ieder een heel mooie zomer en geen TATATATATTATA
groet ton boots
Dank je voor je bericht. Het is inderdaad een niet zichtbare beperking. Dat maakt het voor een ander ook heel lastig. Gelukkig zijn er ook mensen die het wel begrijpen en proberen er aan te denken.
Als we naar blijven melden moet het toch ooit goed komen?
Groet
Margriet
# Zichtbaarheid:
Toevallig heb ik pas nog aan iemand uitgelegd, dat doof/slechthorend wel degelijk zichtbaar is. Maar je moet natuurlijk wel je doppen gebruiken en niet telkens binnen het gesprek alle kanten opkijken.
# Per e-mail:
Verder vertel ik helemaal niet wat ik liever heb. Ik zeg gewoon dat ik niet bellen kan en e-mailen moet. Van de week nog verrast gekeken hoe snel en correct er gereageerd werd. Ik zeg ook vanaf wanneer er afspraken gemaakt kunnen worden en dat loopt niet samen met de onmogelijke werktijden van de monteurs e.d., al is er wel overlap, waardoor het dus gewoon kan.
Natuurlijk gaat dan niet altijd goed en dan vraag ik iemand voor me te bellen met het verzoek om hun e-mails te lezen EN te beantwoorden. Dit kan je helaas niet aan iedereen vragen, want traditioneel helpen is over je heeft heen met derden gaan bedillen wat voor jou goed (genoeg) is. Je moet degenen die voor je bellen meestal eerst even trainen dat ze naast je horen te staan en niet boven je, want je staat niet onder hun voogdij.
# Deur open doen (voordeur en evt. portiekdeur):
Meld dat ik alleen bij afspraken open doe en soms komt er nog bij “zoals de politie adviseert”. Het moet meer dan 10 jaar geleden zijn, dat ik op een forum las dat men bij flats vaak helemaal niet open doet/zich via de intercom meldt, zodat collectanten dan die hele flat overslaan. O, komt dat al veel voor, niet iets wat ik graag zou willen, maar ook kan doen zoals zovelen dat al doen? Dus per toen alleen open doen na afspraak of als ik een pakketbezorger verwacht. of zoiets. Inmiddels is de bezorging aan huis verbeterd. Zowel DHL als Post.nl laten je in de track en trace alsnog kiezen waar het heen moet en dat wordt dan een van de pakketpunten die voor mij goed bereikbaar is qua lokatie en openingstijden.
# Nope,
Vrouwen en gehandicapten hoeven niet meer lief (lees: nederig) te zijn, dat is echt helemaal uit de tijd. Tegenwoordig wapper ik ook af en toe met die vanachter het bureau bedachte lachwekkende term “Inclusieve samenleving”, die nauwelijks meer is dan een dooie letterreeks, te beginnen bij de instantie die dat bedacht heeft. Mja, ik heb bij de Rijksoverheid gewerkt. Daar leer je de leegte wel kennen.
bedillen = bedisselen
over je heeft heen = over je hoofd heen
Dank voor je uitgebreide reactie. Ik herken het zeker. Ik zie ook dat andere echt wel hun best doen maar in hun enthousiasme het even vergeten. Onze maatschappij heeft mailen en appen nog niet helemaal omarmd. Dat bewijst wel dat onder vele mails en brieven staat, iets niet duidelijk dan even bellen … ach ooit kont er een dag….
Geniet vooral van al het mooie
Groet
Margriet
Op webformulieren vul ik als telefoonnummer 0000000000 in, dat wordt bijna altijd zonder foutmelding geaccepteerd. En dan is het meteen duidelijk dat het fictief is. Als ik voor mijn werk een melding van een ICT-storing doe, vul ik “nvt doof” in. Het verbaast me hoe vaak de ICT-collega’s dan toch mijn 06-nummer gaan opzoeken en bellen…
Als ik word gebeld op mijn 06-nummer, neem ik niet op en stuur een sms-bericht dat ik doof ben. Of ze hun vraag in een mail kunnen sturen, of me anders benaderen via MS Teams. Want mbv Speaksee kan ik wel een 1 op 1 gesprek voeren.
Ik gebruik Tolkcontact als ik telefonisch een afspraak moet maken. Daar heb ik geen probleem mee, maar ik vind het toch net wat prettiger als ik zelfstandig via een website een afspraak kan inplannen of via een chatkanaal snel iets kan vragen of regelen.
Als ik een verblijf boek voor een reisje samen met een vriend of familielid, vul ik tegenwoordig in overleg het 06-nummer van de vriend of familielid in. Voor het geval het verblijf een dringende vraag heeft, ik heb het 1 keer meegemaakt dat de beheerder van een Frans hotel me tevergeefs had geprobeerd te bereiken omdat ze wegens omstandigheden niet aanwezig kon zijn voor het inchecken. Ze had uiteindelijk een briefje met 06-nummer opgehangen die we konden bellen voor uitleg hoe erin te komen.
Mooie tip van al
Die nullen, die ga ik ook gebruiken. Sommige zijn hardleers andere willen je graag helpen. Ik hou ook van mijn autonomie, en dat kan met de huidige mogelijkheden, nu de mensen nog wat scholen.
Heb ern mooie dag en vergeet niet te genieten
Groet
Margrie
# Telefoonnummer wel/niet invullen
Helemaal niet is trouwens geen optie, dan kom je niet verder. Die nullen heb ik in het verleden wel geprobeerd en toen kon het niet. Er werd gecontroleerd op theoretisch haalbaar nummer. Dus begon ik met het netnummer en dan 123enz. Als er ruimte is voor opmerkingen, dan zeg ik meteen niet belbaar te zijn en geen telefoon te hebben. Helaas zitten er geen mensen aan de service-kant die zulke formulieren lezen kunnen. Ze moeten de gegevens overnemen en nemen alleen wat ze herkennen over. Voor het telefoonnummer is dat trouwens alleen die 10 cijfers, daar krijg je geen gebruiksaanwijzing bij ingepropt.
# E-mail als communicatiemiddel
Erger is, dat e-mailen nooit echt goed over meerdere lagen van de bevolking tegelijk algemeen verbreid is en dat het nu ingehaald is door andere mogelijkheden. Het gevolg is bijvoorbeeld, dat ik verrassende een e-mail kreeg. Of ik wilde doorgeven langs welk medium ze mij bereiken konden. Hmja…, dit medium? Er kwam een verraste reactie op. E-mailen blijkt niet als communicatiemiddel gezien te worden, zag op forums en in lezersreacties en zeg nou zelf, als je wat wil vragen aan veel bedrijven, dan via facebook of twitter. Voor velen heeft e-mailen dus al afgedaan.
Het kon nog wat gekker hoor, nooit denken dat je alles al gehad hebt. Het ging om iemand die al een paar keer voor de dichte deur gestaan had en nee, waarom zou je dan een kaartje van het bedrijf in de brievenbus doen? Of later een brief gestuurd? Dus nee, eigen schuld. Wie op goed geluk in de kantooruren bij iemand aanbelt, moet er rekening mee houden dat veel mensen gewoon moeten werken en anderen evengoed van huis kunnen zijn of om andere redenen niet open doen. Ben echt verbaasd hoe primair mensen vaak blijken te zijn en alleen dat ene eigen spoor kennen. .
#Probleempunt
Het probleem is dat er vaak wel geluisterd/gelezen wordt, maar niet geïnterpreteerd en geïncorporeerd. Het is een losstaande boodschap die niet te maken heeft met waar men mee bezig is. En men gaat monter aan de slag, op de vertrouwde manier.
# Portiek
Nu woon ik aan een galerij en zit dus met de eerste bel bij het portiek, wat niet vanuit huis of vanaf de galerij te zien is. Dat is wel een punt. Nog groter als je ergens moet zijn waar je bij de buitenste deur staat te bellen. Een keer gingen verschillende collega’s ergens heen, maar met verschillend vervoer. Toen ik aankwam, werd ik gewoon genegeerd. Geen collega die zei dat de lange bel wel eens van mij zou kunnen zijn.
Bij een ander bedrijf ging de deur toch nog open. Was een beetje een onduidelijke indeling, waardoor ik even in de war raakte toen ik weer vertrok. Wat verderop leken er mensen achter me aan te komen. Het was zo’n beetje einde werktijd, dus het was niet ze vreemd dat er meer mensen liepen. Gekke ervaring was het wel, dat ik dacht dat ze mij moesten hebben. Ze bleken wat te melden te hebben. Met moeite begreep ik, dat ze zeiden dat ik door de nooduitgang naar buiten gegaan was. Yup, was even in de war met al die glazen deuren bij elkaar. Het probleem was, dat daardoor het alarm afging. Het was dus een serieuze aangelegenheid geworden, alleen schoot ik in de lach tegenover dat groepje doodserieuze mannen, dat totaal niet wist wat er te lachen viel.
# Vergeten
Inderdaad, zodra er een derde bij komt, ben je vergeten. En echt niet alleen al die domme mensen om je heen hoor. Dat gebeurde me ook met een dovenconsulente en dat was in mijn eigen huis. Er was onaangekondigd en dus zonder toestemming vooraf, een stagiaire meegekomen en ze stonden bij binnenkomst uitgebreid in een kringetje te praten met degene die mij zou helpen. Ik kreeg er geen speld tussen totdat ik bruut werd.
Het gebeurt ook met de mensen met wie je met z’n tweeën altijd goed praten kan en aan van alles gedacht wordt. Komt er iemand bij die vlot praat, dan neemt de praatbesturing het direct over en is alles mbt doof/slechthorend vergeten. Als je horend geweest bent, begrijp je dit waarschijnlijk makkelijker dan wanneer je altijd al doof was. Het is niet tegen je gericht, het is hoe het vanzelf gebeurt, iets natuurlijks. Even ter illustratie iets heel anders. Ik zag een filmpje met een pas geboren olifantje. Die worden kant en klaar geboren, want het is een nomadische diersoort en de kleintjes moeten direct mee lopen. Dit jong wilde wat pakken, stak een handje uit en besefte geen handen te hebben. Het zit gewoon ingebakken en daar moeten wij dus gewoon mee leren leven. Ik word al lang niet meer kwaad als ik weer vergeten ben, maar ik geef wel commentaar als ik daarna afgesnauwd wordt wegens aandacht trekken of wegens slecht geweten.
Het is moeilijk om plaats te nemen in de hoofden van mensen. Ik denk dat veel niet opzettelijk gedaan wordt maar dat men in hun spontaniteit het niet door hebben. Net zoals je een mop niet verstaan hebt en ze dan direct de clou vertellen. Alsof je het niet zou begrijpen..
Ik ga uit van de goedheid en goede bedoelingen van mensen. Zij die anders willen ontmoet ik sowieso liever niet. Ik heb ook tinnitus wat heel
Lastig uit te leggen is. Maar aan de werkelijk geïnteresseerde blijf ik uit leggen desnoods 1000 keer want ooit valt het kwartje.
Ik richt mij graag op de positieve kant van het leven en accepteer daardoor opmerkingen of gedragingen die ik niet leuk vind en denk in mijzelf… ach laat maar. En kan weer verder. Ik geniet van mijn leven. Jij ook?
Groet
Margriet
Het is gewoon een actie op basis van het diep ingebakken instinct en gebeurt dus volautomatisch, zonder boze opzet, hoe lastig dat ook is voor de degene die er voor jan doedel bij staat. Als mensen het met opzet doen, zie je het aan ze. Dat zal niet gauw gebeuren, tenzij het om vijandige groepjes of zo gaat.
Ik wil gewoon begrijpen wat er gebeurt. Om verschillende redenen. Natuurlijk wil ik weten waarom en hoe en zo; ik wil het kunnen begrijpen. Als je weet wat & hoe, kan je kijken of er mogelijkheden zijn om dit soort gebeurtenissen te beperken of zeer kort te houden. En ik begrijp niet wat er niet te begrijpen valt aan tinnitus, al is dat natuurlijk iets wat je naar alles door kan trekken. Iemand vertelde een keer dat haar buurvrouw niets begreep van hoofdpijn hebben, omdat ze zelf nooit hoofdpijn had… Wat ze wel vaak had, was zere voeten wegens leuke te kleine schoenen, zodat ze al na een half uur weer naar huis wilde. Ze wéét dus wat pijn is en ze wéét dat je die pijntijd niet graag volledig uitzit en zodat je je gezellige samen winkelen doodleuk afbreekt.
Begrijpen is ook invoelen, empathie. Je hoeft niet overal ervaringsdeskundige in te zijn. Maar sommige mensen missen of de empathie of de fantasie. Gelukkig zijn in het geval van tinnitus op het internet veel geluiden te vinden. Begrijpen en kunnen begrijpen is ook een verschil. Ik begrijp niks van ons belastinggestel maar vul jaarlijks braaf mijn formulieren in. Ik hoef niet alles te begrijpen. maar wil graag wel het einddoel weten…geniet van de dag, de zon schijnt
Margriet
Ik ben zelf een horend persoon. Wel ben ik zelf slechtziend. Omdatik wel een aantal dove en slechthorende personen ken, kan ik af en toe wel op jullie website. Omdat voor mij ‘alle mensen er gewoon bij horen’. Als is het mijn situatie dubbel moeilijk omdat slechthorenden en slechtzienden een dubbel probleem hebben: een slechthorende kan immérs niet goed horen wat ik zeg. En omgekeerd kan ik het niet zien, als een slechthorende mij iets met gebaren probeert uit te leggen of aan te wijzen. Maar als je beiden wilt, kun je een heel eind komen. Gelukkig kan iemand die doof is, meestal toch wel goed verstaan ondanks dat de intonatie van de woorden dan anders is. Het probleem dat Margriet noemt, herken ik wel. Omdat er bij dagbesteding waar ik kom een dove/slechorende begeleider is. Zij vraag ons ons ook altijd om niets op een voicemail in te spreken maar om in plaats daarvan te mailen. Dan doe ik dan wel hoewel mailen ,e heel veel moeite en energie kost. want dat heb je voor elkaar over, lijkt me. Ik vind het wel leuk als dove of slechthorende mensen dan wel met een kort ‘dank je wel’ laten weten ze merken dat we we als horenden extra inspanning doen in het contact. Misschien dat ook een kort ‘dank je wel in zo’n voicemail mail bericht sou helpen. En misschien dat het ook zou helpen als een slechthorende in het voicemail-bericht zou vragen om het hele bericht eerst af te luisteren. Wel ben ik het met Margriet eens, dat sommige mensen meer moeite zouden kunnen doen om rekening te houden met zo’n vraag van een doof/slechthorende persoon. Ik zie ook om mij heen data wanneer onze slechthorende begeleider iets tegen een groep clienten wil zeggen dat sommigen dan gewoon blijven doorpraten. Ik snap dat niet en vind het respectloos.
Ik ben in mijn bovenstaande reactie een storende fout gemaakt door in belangrijke zin het woordje “Ik ” weg te laten per ongeluk. Ik bedoelde daar: Gelukkig kan ik de woorden van iemand die doof/slechthorend is, wel goed verstaan. Ook al is de intonatie anders. ….
Beste Ruud,
Wat goed dat je ook af en toe hier op bezoek komt. Mooi dat je benoemd het is om met mensen met andere beperkingen zoals doof of slechthorend om te gaan. Ikzelf gebruik geen gebaren dus die mensen versta ik ook niet. Ik moet het vooral hebben van de woorden, tonatie en liplezen. Ikzelf vind dat reuze goed gaan. Ik ben dan ook van kinds af aan slechthorend, ze kwamen er pas achter toen ik 7 jaar was. Volgens de KNO arts toentertijd gaat elk kind automatisch liplezen. Nu ging het als kind zijnde vaak fout. Nu ben ik inmiddels 65 , heb, vind ik, geweldige hoortoestellen (wat is de techniek toch iets moois) en kan ik er in vele gevallen prima mee omgaan. Het wordt pas echt lastig als ik moe ben…maar dat zal bij jou niet anders zijn. Ik denk dat iedereen van alles van elkaar zou kunnen leren als je er voor openstaat. … en leren? Ondanks mijn 65 jaar, nog dagelijks hoor.
Dank voor je leuke reactie
Margriet
Gemakkelijk hè, al die aannames die alle problemen vanzelf oplossen.
Een slechthorend kind dat niet of nauwelijks gealfabetiseerd is, hoe moet het leren spraakafzien? Gesproken taal heeft alles te maken met grammatica en lexicon en met de taalregio’s die medebepalend zijn voor de spraak. Dat moet je dus al een beetje onder de knie hebben als je gaat spraakafzien.
Beste SC,
Het een en ander is natuurlijk afhankelijk van de mate van slechthorendheid. Ik heb er geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, ik spreek louter uit mijn ervaring. Ik heb als kind natuurlijk ook hulp gehad van een logopediste. Ik had een beperkt en verbasterd taalgebruik maar schijnbaar zo goed dat men dacht dat ik lui was. Het was ook een andere tijd dan nu. Geen mooie apparatuur die bepaalde welke tonen je goed en minder zou horen. Mijn eerste hoortoestel kwam uit de la van de kno arts. Wel na een bepaalde test maar niet in verhouding met de testen en onderzoeken van nu. Pas toen het helder werd dat mijn gehoor niet goed was kon daar aan gewerkt worden. Hoe ik het precies gedaan heb weet ik niet maar ik heb me staande gehouden in ern gezin van 5 kinderen. Nu was en ben ik het enige meisje en een na jongste. Het zal er best mee te maken hebben gehad . Maar goed ik schrijf mijn blogs vanuit mijn ervaringen en niet als wetenschapper dat last ik graag aan andere over, het was niet mijn vakgebied.
Heb vooral
Ern fijne dank ondanks het regenachtige en koude weer.
Margriet
Ja, dat is wat ik bedoel: kinderen leren pas tijdens leren lezen en schrijven hoe de woorden echt zijn en leren er steeds sneller veel meer bij. Je hele schooltijd ontdek je tot je ontzetting dat er woorden anders blijken te zijn en dat je ze nog als een klein kind uitsprak. Oudere broers/zusjes hebben, kan natuurlijk helpen. Alleen door het zuchten en/of uitjouwen om wat je fout zegt en zo. Ik was trouwens ook de op een na jongste. Dat hield toen in, dat het spoor al een beetje uitgelegd was, als de oudere kinderen van dezelfde sekse waren.
Een belangrijk verschil tussen vroeger en nu is, dat vroeger de twee audiogrammen waren: op basis van toontjes (òf je het hoort) en op woordjes (of je ze verstáát). Tegenwoordig is dat woordaudiogram verworden tot een soort klankherkenning en dat is hopeloos fout, want de betekenis van een woord wordt niet bepaald door de klank (wel de overdracht van de lading, de emoooootie), maar door de medeklinkers om de klinkers heen, dus pan ban man dan wan kan jan han van. Hoe goed je die à-klank ook herkend, als je de klinkers niet meekrijgt, dan versta je niets hiervan. Dus iemand die al jaren slechthorend was, ging naar de audiciën en kwam thuis met een 100% goed audiogram en was woest. Volkomen terecht. Ik heb de overgang wel gemerkt, maar dacht dat het een gek incident was met het 100% goede woordaudiogram en zocht direct een andere poli. Zal in eind jaren 70 of begin 80 geweest zijn. En juist door het aanhoudend brouwen, omdat de woorden niet goed verstaan worden, kan je afleiden dat iemand vermoedelijk slechthorend is, hoewel je tegenwoordig ook veel meer anderstaligen treft die (nog) niet goed Nederlands kennen.