Sinds een jaar of drie werk ik af en toe als vrijwilligster in een hospice. Als gastvrouw geef ik samen met een geweldig team extra aandacht aan de cliënten en verlichten wij het zorgteam.

Aan het einde van 2018 viel mijn oog op een vacature, die veel overeenkomsten had met mijn vrijwilligerswerk. Ze zochten gastvrouwen in de ouderenzorg in onze regio. Amper een uur later had ik mijn sollicitatiebrief verzonden.

Met een positief gevoel wachtte ik op een antwoord, maar toch rezen steeds weer de vragen in mijn hoofd: zou het niet teveel uren zijn om te combineren met mijn andere ambities? Kan ik het wel aan? Zou ik alle mensen wel kunnen verstaan? Moet ik mijn hoortoestellen weer gaan dragen? Kunnen mijn gehoorproblemen roet in het eten gooien? Hoe staat de organisatie daar tegenover?

Ik probeerde het gepieker naast me neer te leggen, maar al snel volgde een gesprek met de zorgorganisatie en werd ik aangenomen voor de parttime functie. Ik kreeg niet alleen een contract met het door mij gewenste aantal uren per week, maar kon hen eerlijk mijn gehoorproblemen kenbaar maken.

Samen met tientallen andere dames zal ik binnenkort als gastvrouw worden ingezet bij de diverse locaties van verzorgingstehuizen in onze omgeving om de zorg voor ouderen te ondersteunen.

Tijdens een gezamenlijke bijeenkomst zou ik mijn collega’s leren kennen en alle benodigde informatie krijgen. Op de betreffende dinsdagochtend liep ik de zaal binnen, waar de tafels in een carré stonden opgesteld en bijna alle stoelen al bezet waren.

Vlakbij de sprekers van die dag was nog één stoel vrij. Mijn wens om vooraan te zitten en hen goed te kunnen verstaan, ondanks dat ik mijn hoortoestellen droeg, werd dus vervuld. Natuurlijk verstond ik zoals gewoonlijk de vragen uit de kring niet, maar de antwoorden waren uitgebreid, zodat ik toch de juiste informatie kreeg.

In de pauzes schakelde ik erop los; met een druk op de knop van de hulpmiddeltjes achter mijn oren, probeerde ik zo onopvallend mogelijk het gekletter van de kopjes en geroezemoes uit te schakelen.

Met veel zin begin ik aan deze nieuwe uitdaging. Mijn slechthorendheid, tinnitus en hyperacusis hebben mij lang genoeg binnen vier muren gehouden. Het wordt weer tijd om meer de grote wereld in te gaan en met deze rol als gastvrouw de oudere generatie mooie en gezellige dagen te gaan bezorgen. Maar met de juiste balans.