In Uganda: De ouders

In ons werk onder dove kinderen in Uganda willen we ook de ouders niet vergeten. De meeste kinderen brengen weliswaar het grootste deel van het jaar op het internaat door, maar thuis blijft toch altijd de beste plek. Drie keer per jaar gaan de kinderen naar huis: in mei en augustus voor circa een maand, en rond de kerst voor twee maanden.

Gezinnen met een doof kind in Uganda hebben vaak genoeg aan hun hoofd. Er is nog altijd een negatieve kijk op kinderen en mensen met een beperking. Bij een groot deel van de dove kinderen die we ondersteunen is de vader niet in beeld. Hij zegt dat een doof kind niet van hem kan zijn en legt de schuld bij de moeder. Zij staat er dan dus alleen voor.

Ouderdag

Eén keer per jaar organiseren we vanuit onze stichting Signs of Hope een dag voor de ouders van de sponsorkinderen. Op zo’n dag willen we hen bemoedigen. Daarnaast willen we hen toerusten, hen ieder jaar weer iets meegeven om bij stil te staan in de opvoeding van hun dove kind.

Begin augustus was er weer zo’n Parents Day. In de ochtend hadden we een workshop over het versterken van de band met je tiener. Het werd een interactieve ochtend, waarbij de ouders elkaar tips gaven over het aangaan van het contact met je kind, hoe samen dansen helpt om de band te versterken, en hoe je je tienerdochter vertelt over ongesteldheid en maandverband.

Gebarentaalles

In de middag was het tijd voor een gebarentaalles. Dit bieden we elk jaar aan. Het is mooi om te zien hoe de ouders hun best doen om de gebaren te leren. En tegelijkertijd legt het pijnlijk bloot hoe weinig gebaren de meeste ouders kennen. Dit heeft natuurlijk ook grote invloed op de band die de ouders met de kinderen hebben.

In de toekomst, als we onze eigen school hebben, kunnen we de ouders vaker ontmoeten. Dan zullen we die momenten ook zeker benutten om hen vaker een gebarentaalles aan te bieden.

De schoolvakantie staat voor de deur. Dan zullen de kinderen weer een aantal weken met hun families doorbrengen. Ik hoop dat ze daar veel momenten van verbinding met hun familieleden mogen ervaren!

Mijn naam is Famke (Nakimuli) Wildeman, 45 jaar. Sinds de zomer van 2016 woon ik in Uganda. Ik werk daar als vrijwilliger op een school, Hand in Hand Special Needs Education Center, in Mukono, waar dove en horende kinderen samen les krijgen. Ik geef les en zoek sponsors voor dove kinderen uit armere gezinnen. Ook bouwen we een nieuwe dovenschaool, zodat meer dove kinderen in Uganda naar school kunnen. Zie voor meer info over de stichting Signs of Hope: www.signsofhope.nl of vind ons op Facebook, Instagram of LinkedIn.