In maart 2025 schreven we over de gebarentolk van de vierjarige Esmee. Die mocht niet in het zwembadwater tijdens de zwemles, maar moest aan de kant blijven. Haar ouders dienden een klacht in bij het College voor de Rechten van de Mens. In juni 2025 kwam de uitspraak: het zwembad maakte zogenoemd ‘verboden onderscheid’.

Het zwembad waar Esmee zwemles had, stond niet toe dat de tolk in het water mocht tolken voor Esmee. De tolk moest aan de kant blijven en kon bijspringen als het nodig was, vond het zwembad. Dat vonden de ouders niet voldoende: zij vonden het belangrijk dat de tolk mee kon bewegen, zodat Esmee volwaardig kon meedoen aan de zwemles. Gesprekken en mails naar het zwembad leverden niets op. De ouders dienden een klacht in bij het College voor de Rechten van de Mens (CVRM) om te achterhalen of er sprake was van discriminatie op grond van handicap of chronische ziekte. De zaak werd op 17 april 2025 besproken bij het CVRM en op 2 juni 2025 volgde de uitspraak.

Zwembad discrimineert

Een openbaar zwembad is verplicht om (doeltreffende) aanpassingen te doen wanneer iemand met een handicap of chronische ziekte hierom vraagt, oordeelde het College van de Rechten voor de Mens. Een gebarentolk die instructies tolkt, is zo’n aanpassing. Er zijn geen redenen waarom het zwembad hier een uitzondering in kan maken. Daarom heeft het zwembad verboden onderscheid gemaakt op grond van handicap. Dat betekent dat er sprake is van discriminatie. Dit oordeel is gepubliceerd op de website van het College voor de Rechten van de Mens.

Bekijk hieronder het verhaal in Nederlandse Gebarentaal:

De grootouders van Esmee vertellen dat ze opgelucht zijn. Ondanks de vervelende ervaringen zijn ze heel blij met dit oordeel van het college. ‘Goede allyship (bondgenootschap, red.) en communicatie is de essentie van de hele zaak.’

Ze vinden het begrijpelijk dat tolkinzet nieuw is voor de meeste horenden. Door het gesprek aan te gaan met ervaringsdeskundigen, een open luisterhouding aan te nemen en zich te verdiepen in de (onzichtbare) behoeftes van doven en slechthorenden, kunnen er volgens hen veel onduidelijkheden weggenomen worden. ‘Op deze manier voelen doven zich ook begrepen, gezien, gerespecteerd en gewaardeerd, wat leidt tot een gevoel van acceptatie en gelijkwaardigheid. In een veilige, rechtvaardige en gelijkwaardige wereld krijgt iedereen de kans om volledig tot bloei te komen. Daar zou dit positieve oordeel van het College voor de Rechten van de Mens een behoorlijk steentje aan kunnen bijdragen.’

Aandacht in de media – kun jij helpen?

De familie van Esmee wil nu via landelijke media meer bewustzijn creëren over toegankelijkheid voor dove en slechthorende mensen. Zij willen met het oordeel een zo breed mogelijk publiek bereiken. Omdat zij hiermee geen ervaring hebben zijn alle hulp, tips en adviezen welkom – ook voor het maken van een pakkend persbericht. Kun jij helpen? Laat het weten en wij geven het door aan de familie!