Nieuws > algemeen > Stille Gym: visuele gymles zonder gesproken woorden

Stille Gym: visuele gymles zonder gesproken woorden

15-07-2025 algemeen , interview , onderwijs , samenleving & maatschappij

Tijdens haar sportopleiding ondervond Maaike Ferf Jentink hoe moeilijk het is om mee te komen en erbij te horen als je doof bent. Dat moet anders, dacht ze en ze richtte Stille Gym op. Dat is veel meer dan gymles in gebaren, legt ze uit op de website OneWorld.

Maaike Ferf Jentink geeft met haar bedrijf Stille Gym gymlessen aan kinderen vanaf groep 6 van de basisschool tot HBO-studenten. Vaak wordt ze uitgenodigd in klassen met een dove of slechthorende leerling, vertelt ze aan OneWorld. Maaike begint de les vaak met een vragenrondje. Een van Maaikes vaste vragen is: ‘Kan ik studeren?’. Veel kinderen denken van niet. Maar Maaike heeft twee opleidingen gedaan: een sportopleiding en een opleiding tot Dove tolk Nederlandse Gebarentaal.

De enige

Als kind deed Maaike aan wedstrijdzwemmen. In het zwembad was ze de enige dove persoon. Daarna deed ze een sportopleiding, en ook daar waren geen andere doven of slechthorenden. Dat was niet altijd makkelijk: ‘Gesprekken met medestudenten en docenten verliepen vaak via een tolk. Het zorgde voor een barrière, mensen durfden niet echt op me af te stappen. En als een groep continu met elkaar praat en je verstaat het niet, dan voel je je buitengesloten. Dom zelfs. Terwijl, ik ben niet dom.’ Wilde ze mee kunnen doen, dan moest ze zelf alles regelen. Niemand voelde zich verantwoordelijk om dingen voor haar toegankelijk te maken. Informatie uitzoeken, een tolk regelen enzovoort. ‘Dat was heel frustrerend.’

Zonder gesproken taal

Haar eigen belemmeringen wilde ze omzetten in iets positiefs, vertelt ze. Daarom richtte ze Stille Gym op. In de lessen die ze geeft, gaat het om samenwerken en leren in een veilige omgeving. De bedoeling is een sportactiviteit te doen waarbij de leerlingen alleen visueel kunnen communiceren. Doordat ze een koptelefoon met muziek op krijgen, verstaan ze elkaar niet en moeten ze wel communiceren zonder gesproken taal.

‘Vaak ben ik de eerste dove persoon die de deelnemers ontmoeten en zien ze dat ze best met mij kunnen communiceren.’ Ze vertelt dat er aan het begin vaak wel frustratie is. ‘Dat is logisch; je wil iets uiten, maar begrijpt elkaar niet.’ Iets wat Maaike zelf ook vaak ervaart. Maar deze keer is het anders, want nu worden de belemmeringen sámen opgelost.’