Spraakafzien is het aflezen van klanken van iemands mond, gecombineerd met non-verbale communicatie zoals mimiek en lichaamstaal. Het wordt ook vaak liplezen genoemd, maar dit is eigenlijk niet het juiste woord. Je ‘leest’ namelijk meer dan alleen de lippen.

Spraakafzien wordt vaak door dove mensen gebruikt om te begrijpen wat mensen zeggen die geen gebarentaal beheersen. Ook slechthorende mensen gebruiken het om de informatie die ze niet kunnen horen te begrijpen.

Context is heel belangrijk

Met spraakafzien is echt niet alles te verstaan wat iemand zegt. De letters a en o zijn duidelijk te zien aan de vorm van de mond, maar de letters k en g zitten achter in de keel en zijn daardoor niet goed af te lezen. Ook het verschil tussen de p, b en m is lastig. Het is niet goed te zien of het woord paard, baard of maart wordt uitgesproken. Dat moet uit de rest van de zin opgemaakt worden.

Spraakafzien leren

Om spraakafzien te leren, kunnen doven of slechthorenden terecht bij een logopedist. Een audiologisch centrum heeft adressen van logopedisten die hier ervaring mee hebben.