Column Ruth: Armoede in de praktijk
Ruth begeleidt een moeder met een tweejarig zoontje dat maar niet begint te praten. Tijdens het huisbezoek in de flat van het gezin wordt ze geconfronteerd met de harde werkelijkheid.
Ruth begeleidt een moeder met een tweejarig zoontje dat maar niet begint te praten. Tijdens het huisbezoek in de flat van het gezin wordt ze geconfronteerd met de harde werkelijkheid.
Ruths werk is geen dag hetzelfde. Dat komt omdat elk kind weer anders is en alle ouders verschillend. Ook in hun omgang met een kind dat niet goed kan horen.
“Dit wordt vast je laatste huisbezoek in hele lange tijd,” zei Ruth twee weken geleden al tegen zichzelf. Inmiddels begeleidt ze haar gezinnen nu ‘op afstand’. En dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee.
Ruth brengt een huisbezoek aan een Eritrese familie. Het jongste kind heeft auditieve neuropathie. Dat is in het Nederlands al moeilijk om uit te leggen, dus hoe legt Ruth het uit aan een gezin dat geen Nederlands spreekt?
Ruth begeleidt een gezin met veel zorgen. Als gezinsbegeleider is ze slechts één hulpverlener in een rij van velen. Alleen dat besef al maakt Ruth nederig. Hebben deze ouders wel ruimte in hun hoofd voor haar inbreng?
Hij heeft een blauw oog, een bult op z’n hoofd en een armpje in het gips. Gezinsbegeleider Ruth probeert de ouders van het dove jongetje te kalmeren.
Ruth Hartogs werkt bij de NSDSK, de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind. In haar columns schrijft ze over haar ervaringen als gezinsbegeleider.