Bert Stegeman is trainingsacteur. Bert is slechthorend en schrijft op humoristische wijze over miscommunicaties in het dagelijks leven. Door deze miscommunicaties is Bert zo af en toe de risee, het mikpunt van spot.

Risee

Bij de telefonische reservering voor het restaurant vraag ik om een tafeltje aan de zijkant en dat is geen enkel probleem. Bij aankomst blijkt dat er één tafeltje in het midden staat: dat van ons. De discussie over dit voorval zal ik u besparen, maar het resultaat is dat we in het midden zitten, tussen twee groepen van 10 personen, met alle herriegevolgen van dien.

Nadat de ober de borden met reebout voor ons neer zet, steekt hij een monoloog af over de ingrediënten. Er zijn drie soorten mosselen in verwerkt: paarse, rode en witte. Kijk, zo leer je nog eens wat. Paarse mosselen, wie had dat gedacht! Als hij verdwenen is inspecteer ik mijn bord. Geen mossel te bekennen. Ik uit mijn onvrede tegenover mijn vrienden die tot mijn grote verbazing in een homerisch gelach uitbarsten: “Wortelen!, hij zei wortelen!” Ze tuiten hun lippen, wat geen zin heeft , want mosselen vragen om dezelfde tuit. Het is duidelijk, ik ben de risee (het mikpunt van spot).

Vreemd hoe vasthoudend ik als slechthorende ben in de zekerheid dat ik alles versta. Als er iemand getuige was geweest van de conversatie die een vriend en ik onlangs hadden, waande hij zich waarschijnlijk in een absurdistisch toneelstuk:
“Heerlijk, zo’n cd-rom. En tussendoor geen reclame.”
“Nee, ik heb het wel doorgelezen, maar moet het nog goed bestuderen.”
“Waar heb je het over?”
“Nou dat kan ik zelf bepalen, twee weken of zo.”
Voor mij ging deze conversatie over het bestuderen van een cursusboek en hoe lang ik er over zou doen. Ergens in mij huist de rots der ontkenning die maakt dat ik met grote zekerheid conversaties voer van hoge artistieke kwaliteit.

Hergé, de maker van Kuifje, heeft deze vasthoudendheid mooi in professor Zonnebloem vastgelegd:
Kapitein Haddock: "Zeg, u hebt daarnet geen antwoord gegeven op mijn vraag… Komt dat uitstapje naar de maan van u er nou?"
Professor Zonnebloem: "Nou, als ik u was, zou ik kamferspiritus proberen."
Kapitein Haddock: "Ik heb `t niet over kamferspiritus, duizend bommen! Komt die maantrip er nou!…"
Professor Zonnebloem: "`s Morgens en `s avonds inwrijven."
Kapitein Haddock: "Kwibus! Of u nog naar de maan wou …!"
Professor Zonnebloem: "Kan zijn… Maar heus, er gaat niets boven kamferspiritus!”

Over de misverstanden die ik met vrienden heb wordt hartelijk gelachen. Je kan je afvragen of dat bij Zonnebloem ook het geval is:
Kuifje: “Dag, meneer Zonnebloem!”
Zonnebloem: “Warempel!…Onze  vriend Kuifje!… Wat een verrassing!. Ik hoop dat je een paar dagen blijft?”
Kuifje: “Jammer genoeg niet! Ik moet vanavond weer thuis zijn…”
Zonnebloem: “Des te beter! Des te beter! Je kunt je niet voorstellen hoe fijn ik dat vind!”
Dan maar liever de risee.