Column Margriet: Complimentendag
Op 1 maart was het Complimentendag. Een dag die Margriet niet zomaar voorbij wilde laten gaan. In haar column zet ze daarom een hele rij mensen in het zonnetje.
Op 1 maart was het Complimentendag. Een dag die Margriet niet zomaar voorbij wilde laten gaan. In haar column zet ze daarom een hele rij mensen in het zonnetje.
De tweede coronagolf is een feit en Margriet vraagt zich af: gaan we nu weer klappen voor de zorg? En boodschappen doen voor onze buren? Of is er aan ons gedrag eigenlijk weinig veranderd?
Het is alweer ruim een half jaar geleden dat de scholen in Uganda dicht gingen. …
Margriet ligt in het ziekenhuis en ziet hoe hard het zorgpersoneel werkt. Ze ziet ook dat andere bedrijven miljoenen en miljarden krijgen om het hoofd boven water te houden.
Bij Margriet thuis komt Murhphy op bezoek. Alles wat fout kán gaan, gaat ook fout. Een gat in de muur, een kras op de vloer. En dan moet ze ’s nachts ook nog het noodnummer bellen.
Al jaren begeleidt Ruth een gezin met een slechthorend kind, dat haar hele leven afhankelijk zal zijn van medische apparatuur. De ouders staan voor een dilemma: willen ze nog een tweede kind?
Bij elk kuchje slaat de schrik Margriet om het hart. Natuurlijk niest iedereen wel eens. Dat houdt niet direct in dat Margriet ziek(er) is. Of nog erger: dat ze corona heeft. Maar toch…
Vrij snel na de intrede van het coronavirus werd het beroep audicien ingedeeld in de vitale beroepen. Maar hoe is het voor een audicien om anderhalve meter afstand te moeten houden? Audicien Erik Battem vertelt erover.
Gaan we nu wel of niet mondkapjes dragen? Het houdt Margriet bezig. Ze vraagt zich niet alleen af of mondkapjes veilig zijn, maar ook wie ze dan straks nog kan verstaan als ze niet meer kan liplezen.
Gewapend met desinfecterende handgel en een (normale) voorraad toiletpapier, werken ook de collega’s van Tolkcontact vanuit huis gewoon door. Maar het is wel anders.
“Dit wordt vast je laatste huisbezoek in hele lange tijd,” zei Ruth twee weken geleden al tegen zichzelf. Inmiddels begeleidt ze haar gezinnen nu ‘op afstand’. En dat brengt de nodige uitdagingen met zich mee.
In het ziekenhuis waar Margriet is opgenomen, zijn twee afdelingen samengevoegd. Dit zorgt voor onrust en onduidelijkheid. Als het aan Margriet lag, zou ze de medewerkers op de werkvloer veel vaker om hún mening vragen.
Soms zijn er van die dagen dat het allemaal niet mee lijkt te zitten. Je verslaapt je en mist de trein of het koffieapparaat doet het niet. Gelukkig werkt Erik bij Tolkcontact en maakt het helpen van mensen zijn dag vaak goed. Al is dit niet altijd even makkelijk.